ANNESİZ BÜYÜYEN TÜM YÜREKLERE İTHAFEN

ANNESİZ BÜYÜYEN TÜM YÜREKLERE İTHAFEN !

Korkuyorum ANNE;

İnsanların sahteliğinden,iki yüzlülüğünden korkuyorum.

Keşke hiç büyümeseydim Anne,

Keşke ıhlamur kokulu kış akşamlarında,

Penceresinden içeri soğuk giren gecekondumuz da çocuk olarak kalsaydım.

Özledim Anne,seni özledim,çocukluğumu özledim,

Portakal kasalarını yaktığımız sobanın üstüne portakal kabuğu koymayı özledim.

Hani üstünü kirletme deyip beni sokağa yollamanı

Eve döndüğümde ne bu halin deyip azarlamanı özledim.

Peşine takılıp pazara gitmeyi,o çok sevdiğim ve her defasında paramız olsun alırız deyip de bir türlü paramız olmadığı için alamadığım Cim bom formasını çok özledim Anne.

Bakkaldan aldığım ekmeğin ucunu kopartmayı,domatesi ısırarak yemeyi,komşumuz Zehra teyzeyi çok özledim Anne.

Salça kutusundan yaptığın kumbaramı,sandıkta sakladığın kundağımı,doğup büyüdüğüm sokağımı özledim Anne.

Bakır kaplı güğümleri,sokaktaki düğünleri,mutlu olduğum o günleri çok özledim Anne.

Cüzdanında taşıdığın siyah beyaz fotoğraftaki renkli gözlerini özledim Anne.

Keşke yanımda olsan da pamuk ellerini öpsem,koklasam,cennet kokan ayaklarına kapansam.

Keşke kollarım olmasaydı da sen olsaydın,sana sarılamayan kolları ne  yapayım ben Anne.

Neredesin Annem neredesin? ben seni çok özledim….!

Bu sözleri sana yazdım kitabından.

Sahildeki Şair Sinan Yıldızlı

Ebeveynler hayatımızın en önemli yapı taşları…Yoklukları çok zor,özlemleri çok ağır….

Sağ olduklarında hak ettikleri değeri gösterebilmek dileğiyle…